“Мин- укытучы” (эссе)
Кызыксындырып укыта белгән кеше генә яңа үрләр яулый.
А. Эйнштейн

Мин- укытучы. Шушы мактаулы, авыр, катлаулы, җаваплы хезмәтем белән мин горурланам. Элек- электән мөгаллимнәр иң дәрәҗәле һөнәр ияләре булып саналган. Алар әйткән сүзгә колак салганнар, бәхәс килеп чыкса, киңәш сорап килгәннәр.Укытучы хезмәте укучыларының уңышларын күреп сөенгән, бу шатлыктан көне буе кош тоткандай йөргән минутлардан, нахак сүзгә әрнеп, төннәр буе йоклый алмый яткан сәгатьләрдән тора ул.
“Укытучы һәм тәрбияче булып туарга кирәк; алар белән тумыштан бирелгән сәләт идарә итә”,- дип яза күренекле рус язучысы Лев Толстой. Минем дә хезмәтем- каты, әмма аның җимешләре бик татлы шул. Һәрбер “чын укытучыга”сәләт тумыштан бирелә. Шул сәләтне дөрес якка куллана, тагын да камилләштерә белергә кирәк.