Укытучы - олы юл башың,
Күзләреңне ачкан кояшың.

Укытучы... Көн дә кулланыла торган, җиде генә хәрефтән торган гади бер сүз. Без шушы төшенчә белән бик еш очрашабыз. Балалар бакчасына йөргәндә үк, укытучы сүзе миңа таныш иде, аның кем булуын бик яхшы итеп сөйләп бирә ала һәм белә идем. Ә бүген, үз-үземә: “Кем соң ул укытучы?”,-дигән сорау биргәч, мин югалып калдым. Чынлап та, гомумән, кем соң ул? Ә шәхсән минем өчен? Аны ничек атарга була? Хәзерге тәҗрибәмнән чыгып, бу сорауларга җиңел генә җавап биреп булмый икән шул. Алай да, шушы язмамда җавап табарга тырышырмын мин.
Укытучы сүзен төрлечә аңлатырга мөмкин. Ул әйдәп баручы мөгаллим дә, тугры дус, белем бирүче остаз, юл күрсәтүче маяк, тиңләшеп булмастай йолдыз да, кайсыбер вакытта, хәтта, хөкемдар да була белә. Әйе, укытучыны төрле исемнәр белән атап була. Минем өчен, беренче чиратта, укытучы ул - белем бирүче остаз. Ни өчен шулай дисәгез, үзебезнең ак алъяпкычлар тагып, үз башыбыздан да зуррак булган тасмаларны чәчләребезгә бәйләп, беренче тапкыр мәктәпкә юл тотуыбызны искә төшерегез әле. Хәтерлисезме?