Бала күңеле ачылмаган дөнья, аның күңелендәге көмеш кыңгырауны укытучы эзләп тапса, ул кыңгырау гаҗәеп матур авазлар белән чыңлый башлый, җавап бирә.
Һәр баланың үз эчке дөньясы, тормышы, кызыксыну өлкәсе бар. Шуңа күрә мин һәр укучыма аерым якын килеп, шәхес итеп карыйм .
Балаларның сәләтен күрә белү, иҗади баскычка күтәрү, әдәпле, әхлаклы итү, тормышка әзерлекле шәхес тәрбияләүне мин максат итеп куйдым, чөнки бүгенге көндә яшүсмерләр арасында сүлпәнлек, битарафлылык, белмәгәнне белергә теләмәү, матур әдәбият укудан бөтенләй бизү, яхшылыкны күрергә теләмәү кебек, кире сыйфатларның көчәюе сизелә.Методик темамны да шуны исәптә тотып билгеләдем: “Татар теле һәм әдәбияты дәресләрендә укучыларга әхлак тәрбиясе бирү – тормышка әзерлекле шәхес тәрбияләүнең бер чарасы”.

Мин – укытучы. Татар теле мөгаллиме. Туган җирем – Татарстанымның киләчәк буынын тәрбиялим. Әби - бабаларым рухын, гореф - гадәтләрен, яшәү рәвешләрен укучыларыма җиткерәм. Мин – мөгаллим – белем бирүче. Үз телемнең бүгенгесен саклап, киләчәктә аны үстерү юлларына төшендерүче. Укытучы буларак хезмәтне яратучы, үз һөнәремне башка һөнәрләрдән өстен куючы. Күпме тырышырга, көч куярга кирәк булды миңа моның өчен. Үзем генә беләм. Өем-өем китаплар, йокысыз төннәр...

"Мин - Укытучы"
Йөрәгемне балаларга бирәм..
(Сухомлинский)
Табигатьтә кыш. Бөтен җир ап-ак. Ак кар өстенә матур итеп балалар рәсем ясый. Ак кар! Яңа гына мәктәп бусагасына аяк баскан бала күңеле дә нәкъ шулай ап-ак! Бүгенге көн вакыйгаларын тагын бер тапкыр күңелдән кичереп, аларны күз алдымнан берәм-берәм үткәреп, алдагы көннәргә яңа планнар корып, үз уйларыма бирелгән хәлдә, таныш сукмактан әкрен генә өйгә таба атлыйм. Уйларым еракларга юл ала.
Укытучыны изге затка тиңләгән заманнар булган. Булган, әмма узган. Кызганычка каршы, бүгенге көндә укытучының дәрәҗәсе белән мактана алмыйбыз шул әле. Шулай да Рәсәйдә соңгы вакытта мәгариф өлкәсенә булган игътибар бездә өмет чаткылары уятты. Белем бирү өлкәсендәге күпсанлы проблемаларның кайберләре генә булса да чишелде, өметләребезнең бик азы гына булса да акланды.

История… Она бывает разная:
Весёлая, печальная и важная.
Уж сколько лет живём мы на планете.
За все дела, конечно, мы в ответе.
Нас мудрости учили наши предки.
А что же будут знать в тридцатом веке детки?
Течёт, течёт истории неумолимый ход.
А разве может быть наоборот?
Из века в век шагаем мы по свету,
Прислушиваясь к мудрому совету:
Не забывайте прошлого, друзья,
Построить будущее без него нельзя.

Прошлое забыто, будущее закрыто, настоящее даровано.

Эссе "Я - учитель" учителя истории I квалификационной категории Муниципального бюджетного общеобразовательного учреждения "Лицей №145" Авиастроительного района г. Казани, кандидата исторических наук Федотовой Анастасии Юрьевны.

Каша – кормилица наша!

Каша была известна с глубокой древности всем земледельческим народам. Слово "каша" происходит, по мнению лингвистов, от санскритского "каш", что означает «дробить, тереть».
Почему же на Руси всегда с таким почтением относились к каше? Корни обрядового отношения к столь, казалось бы, простой пище кроется в нашем языческом начале. Известно из рукописей, что каша преподносилась Матери Земле, Святым угодникам в надежде на благополучие, Богам земледелия и плодородия, чтобы попросить хорошего урожая на следующий год.

Чем полезна каша? Каша - это очень полезный, питательный, вкусный и, что немаловажно, недорогой продукт. Очень полезно есть на завтрак каши. Начиная день с каши - вы насыщаете организм полезными веществами.

Эссе «Я - педагог…»

Коль ты, мудрец, других мудрей, сто человек учи.
Зажечься смогут сто свечей лишь от одной свечи.
Катран

Много лет назад я не могла даже предположить, что когда-то стану педагогом.
Педагог. Учитель. Эти слова с детства казались мне чем-то недосягаемым… Но после окончания образовательной школы, не сомневаясь ни минуты в выборе профессии, я твердо решила: «Стану учителем начальных классов!» – и поступила в педагогическое училище. Тогда я не думала, что мне выпадет еще более счастливый шанс, и у меня будет самая творческая в мире профессия и самая интересная сфера деятельности, которая вот уже 14 лет ежедневно привносит в мою жизнь атмосферу поиска, радость творчества и гордость от сознания того, что я делаю очень важное дело – занимаюсь воспитанием детей!